Van Guatemala via Honduras naar El Salvador

Na een laatste weekend met de familie waarin we naar de bios zijn geweest, sushi hebben gegeten, zijn wezen shoppen in de Mall en een etentje met vrienden hebben gehad (waarbij natuurlijk de voetjes van de vloer gingen met salsa) hebben we afscheid genomen. We zijn geweldig ontvangen en hopen het in juni terug te kunnen doen want dan komt Diego met zijn dochter voor een paar dagen naar Nederland.
Maandag stonden we om 6 uur alweer op het busstation. De muziek natuurlijk snoeihard aan in de bus dus je bent gelijk wakker. We zijn naar Coban gereden. Een 4 uur durende reis. Niks aan de hand, fijne bus en mooi op tijd. In Coban moesten we overstappen in een kleinere shuttle naar Lanquin. Helaas duurt dat lang want men wacht net zolang tot de bus vol zit. Maar na een uur vertrokken we. Natuurlijk na een half uur een LEKKE BAND maar ach dat hoort er inmiddels bij. Net als een local blijf ik nu ook rustig in de bus zitten, José wandelt buiten een beetje en na een kwartier rollen we weer verder. Het laatste halfuur was echt een "Bumpy Ride". Met de bus dwars door de bergen waarbij de wegen niet geasfalteerd zijn vlogen we soms wel 30 cm uit onze stoel. Hysterisch!! Aangekomen in Lanquin werd ons een hostel aangesmeerd. De jongen zou ons er gratis naar toe brengen en het lag letterlijk naast Semuc Champey (wat onze eindbestemming zou zijn). Dus tassen in de pickup en nog een halfuurtje hobbelen (wat leuker is in een pickup dan in een bus). Daar aangekomen kregen we een superschattig houten huisje. Het was een soort jungle lodge aan de rivier. Na 8 uren reizen ben je wel uitgeblust dus we hebben lekker in het restaurantje gezeten, borreltjes gedronken en vroeg op bed.
Dinsdag hebben we een dagtour gedaan. Samen met nog 5 andere mensen hebben we het park Semuc Champey bezocht. Eerst klommen we naar het uitkijkpunt waarbij je een geweldig uitzicht hebt op de rivier met verschillende natuurlijke baden. Vanaf daar zijn we naar beneden gewandeld naar de baden toe. Onze gids vertelde ons dat we "some activities" gingen doen. Met z'n allen zijn we het water in gegaan. En elk poeltje lig weer iets lager dan de andere. Soms kun je gewoon springen, duiken of klimmen maar we konden ook twee keer glijden. De stenen zijn zo glad geworden dat het natuurlijke glijbaantjes zijn geworden. In het Spaans wordt je verteld je benen ABSOLUUT dicht te houden en je armen ABSOLUUT gekruist anders ga je je pijn doen. Ik vond het geweldig. We hebben ook veel filmpjes gemaakt. Na het zwemmen gingen we tuben in de rivier. Echt bizar hoe ja dan doodstil in je band ligt in een rivier midden in de jungle. Zo nu en dan heb ik maar even hard gespetterd niet wetende wat er onder mij allemaal leeft. Na het tuben hebben we geluncht en toen zijn we naar de grotten gegaan. We mochten geen kleding aan en ook geen camera mee want in de grot was water. We kregen allemaal een kaars en daar begon het avontuur. We vonden het al geweldig in een grot te lopen met een kaars i.p.v. een zaklamp. We liepen door een klein laagje water maar dat laagje werd steeds meer. Op een gegeven moment moesten we zwemmen. Met een kaars in de hand zwemmend door het water in het pikkedonker in een grot. Expeditie Robinson was er niks bij. Zo nu en dan moesten we stukken klimmen of dalen, dan weer zwemmen. We zijn bij een waterval omhoog geklommen en weer ergens anders van rotsen afgejumpt. Op het laatste moesten we zelfs door een smalle doorgang waarbij je je gewoon door een waterval naar beneden moesten laten vallen, niet wetende wanneer je de grond zou raken (na 1,5m maar dat wist je niet). Na anderhalf uur survival kwamen we weer bij de uitgang. Wat een leuke dag!! ´s Avonds gezellig gegeten met de mensen in het hostel en natuurlijk weer vroeg in ons nestje want we waren kapot.
Woensdag stonden we om 7 uur weer paraat voor de shuttle naar Rio Dulce. In de pickup eerst weer een half uurtje hobbelen naar lanquin waar we overstapten in een andere pickup. Naast de bestuurder was geen plek meer dus we moesten achter in de bak gaan zitten. Er zat een zeil over de bak en er was een klein bankje. Ik zag de bui al hangen dus ben goed aan het eind gaan zitten voor zoveel mogelijk frisse lucht. Samen met nog een stel zaten we achterin. En natuurlijk hingen er nog 4 Hondurezen achter de pickup. Ik heb nog nooit zo´n hysterische rit meegemaakt. We kwamen om half 3 aan in Rio Dulce. Dan kunnen jullie wel uitrekenen hoe lang bij op die pickup hebben gestaan. Dwars door de bergen waarvan de wegen echt niet zijn geasfalteerd. We werden natuurlijk hondsberoerd van het achterstevoren zitten en het niet weten waar je rijdt. We hebben het zeil er dus vanaf getrokken en hebben we rest van de rit gestaan. Na 6 uren hobbelen kwamen we aan in Rio Dulce. We kozen een hostel aan het water en zouden binnen 5 min worden opgehaald door een bootje. Die 5 minuten werden 45. Lichtelijk verreist en verhongerd in de boot gestapt waar we nog een klein tropisch buitje over ons kopje kregen. TOPPIE!!! Hele backpack zeiknat want die van mij heeft geen regenjasje. In het hostel lekker al mijn natte kleren uitgehangen wat natuurlijk voor geen meter droogt want we zaten midden in de jungle. José had gelukkig wel een regenjasje voor zijn tasje. We hebben daar 1 nachtje geslapen en de volgende dag zouden we een boottour doen over de rivier. Samen met het stel wat we hebben ontmoet in de pickup.
Donderdag heb ik de vochtige meuk weer ingepakt en een plastik zak over mijn tas geslingerd want de donkere wolken hingen al weer in de lucht. We maakten een 2 uur durende tour over de Rio Dulce rivier. Het eerste half uur heeft het gehoost als een malle dus ik was er al weer klaar mee!!! Gelukkig werd mijn tas niet nat en bleef José een goed humeur houden. De tour stopte in Livingston waar het nog steeds regende. We hebben al onze kleren uit de tas gehaald en hebben het laten wassen en drogen. ´s Avonds zijn we uit eten geweest met het stel uit Argentinië en niet te laat op bed gegaan want Tineke was ziek geworden en kon het eten niet binnen houden.
Vrijdag vanaf Livingston de boot gepakt om 07.30 naar Puerto Barrios en vanaf daar met een bus naar de grens van Honduras op zoek naar zon!! Vanaf de grens met een taxi naar San Pedro Sula en vanaf daar met de bus naar La Ceiba. Vanaf La Ceiba wilden we met de boot naar The bay islands. Lekker zonnen, snorkelen en misschien duiken. Helaas misten we de laatste boot om 16.30 en moesten we in La Ceiba overnachten waar het alleen maar heeft geregend. José heeft de weersvoorspelling opgezocht voor de eilanden. 97% kans op regen.
Dus we hebben zaterdag de eerste beste bus terug gepakt naar San Pedro Sula en hebben iets anders opgezocht. Het werd Lago de Yojoa. Het was daar i.i.g. droog. We hebben een nachtje geslapen op een koffieplantage en zijn daarna naar D&D gegaan. Een leuk hostel vlakbij het meer. Ze maakten daar hun eigen frisdranken en bier. Ook daar natuurlijk weer leuke mensen ontmoet. We zijn een dag met een groep Fransen naar de watervallen van Pulhapanzak gegaan. Een megagrote waterval waar je ook een tour kon doen zodat je achter het water langs kon lopen. We hebben de tour niet gedaan maar wel toffe foto´s gemaakt. Ook hebben een dag geroeid op het met Hiske en Gabriël, een stel uit Amsterdam. We hebben peddels gehuurd en konden zo zelf naar het meer roeien. We hadden een eigen bootje alleen lukte het José niet om te roeien. Dan Tineke maar proberen....helaas we bleven maar rondjes draaien. Uiteindelijke hebben we de boot aan een boom vastgebonden en zijn we bij Hiske en Gabriël in de boot gestapt. Die konden beide wel roeien . We hebben heerlijk zelf gekookt en veel spelletjes gedaan. Het waren leuke gezellige dagen maarrrrr er moest weer gereisd worden.
Woensdag zijn we naar Copan gereisd. Een schattig koloniaal dorpje. Eerste dag natuurlijk even lekker rondwandelen en dorpje verkennen. Donderdag zijn we naar Mayaruïnes geweest. Ook weer heel indrukwekkend om te zien. We hadden weer een leuk hostel met een zwembad en een keuken. We hebben onszelf dus verwend met Mac&Cheese. Vrijdag hebben we een tour geboekt naar een Finca. Finca betekent boerderij. Hier heeft men dan vaak een plantage met koffie, bananen, cardemon of maïs. Het was een uurtje rijden. Daar aangekomen kregen we een korte rondleiding door de tuin. Vanaf daar werden we naar de paarden gebracht. Jaja jullie lezen het goed "paarden". We kregen in 1 minuut les over hoe we moesten opstijgen, sturen, stoppen en afstappen. Any questions?? no?? Then this is your horse. Voor het eerst in ons leven zaten we op een paard. En niet in een bak of een weiland. Nee gewoon een buitenrit dwars door de bergen, stukken klimmen, stukken rivier en stukken dalen. In het begin liepen we stapvoets maar toen gingen de in draf. Ow my god. Ik hobbelde eerst in het zadel heen een weer en José zat er als ervaren ruiter relaxed in het zadel. Maar het bleef niet bij draf mensen (Marije echt waar!!!!!) de paarden gingen in galop. Hahahahahaaaa eerste keer op het paard!!! In Nederland zou dit nooit mogen. We hadden totaal geen ervaring en vlogen in galop door de bergen. Wel supertof natuurlijk. Dus Marije, mocht er eens een plaatsje vrij zijn in jou lessen dan gaan wij graag mee :D Na de paardentocht een heerlijke lunch gehad en vervolgens een rondleiding langs de koffieprocessen. Heel leuk en interessant. José heeft koffie gekocht en gaat in Nederland zelf roosteren en malen. Aan het eind van de dag zijn we naar de hot water springs gegaan. Midden in de jungle stroomt er water van wel 90 graden naar beneden. Daar hebben ze verschillende baden van gemaakt waardoor elk bad een andere temperatuur heeft. Je kon je helemaal insmeren met modder. Eindelijk weer eens schoon en een goede warme douche. Om 6 uur werden we opgehaald en hebben we op de finca gegeten. Natuurlijk weer leuke mensen ontmoet dus gezellig geborreld en geslapen op de finca.

Zaterdag zijn we vanaf de Finca doorgereisd naar Santa Rosa de Copan waar we een nacht hebben geslapen om vervolgens door te reizen naar El Salvador waar we nu zitten. We verblijven weer in een leuk hostel vlakbij het strand. (Playa Sunzal) We blijven hier heerlijk een paar dagen chillen en dan gaan we door naar Nicaragua.

Hoe is het op het thuisfront? Iedereen nog druk aan het werk? Gebeuren er nog spannende dingen?
Voorzichtig op het ijs :)
Heel veel liefs van ons