Trip naar Libi da Wai

We zijn inmiddels al in week 7 beland.
De tijd gaat nu echt supersnel.
En nog steeds kan ik zeggen dat ik het ontzettend naar mijn zin heb.

Vorig weekend zijn we op trip geweest.
Samen met Suus en maris zijn we vrijdagochtend om half 9 opgehaald.
We moesten twee uurtjes rijden en hebben onderweg even een ontbijtje gehaald.
Nadat we ruim twee uur in een rammelend busje hebben gezeten kwamen we aan bij het stuwmeer. Vanaf daar hebben we de boot ingeladen met onze spullen om naar Libi da Wai (geniet van het leven) te vertrekken. De boot was echt overvol maar gelukkig bleven we drijven. Omdat het stuwmeer vroeger gewoon land is geweest staan er heel veel bomen midden in de rivier die onder water zijn gelopen. En omdat het te veel water is voor een boom sterven deze bomen. Het zijn nu kale zwarte stammen die uit het water steken. Echt een heel mooi gezicht. (kijk op de fotoos)

We hebben een uurtje gevaren en toen kwamen we aan op het eiland. Het was een onbewoond eiland. Dit eiland was van Roy die het van de staat pacht. Omdat hij zelf druk is in de stad heeft hij iemand om het eiland gezet om het te beheren en te bewaken. De beheerder was Ronny. Hij woonde daar alleen met zijn hond Rembo. Ze hadden een super bijzondere band. Ronny hoefde maar een vinger omhoog te doen en de hond wist precies wat hij bedoelde. Moet je nagaan dat je alleen op een eiland woond met een hond. Natuurlijk komen er zo nu en dan gasten langs net zoals wij. Ronny was een hele lieve man die ons gelijk welkom heette en ons hielp met uitladen. Hij heeft onze hangmatten opgehangen zodat wij de eerste dag lekker konden hangen in de hangmatten of konden bakken op het strand. Dean (touroperator) is gelijk begonnen met koken. Het was echt een paradijsje. Wit strandje, helder water, helemaal niemand behalve onze groep en een strakblauwe lucht.

Nadat we lekker hebben gezond hebben we gegeten om vervolgens te vertrekken voor een wandeling over het eiland. Het eiland bezat zelf een klein stukje jungle waar we hebben rondgelopen. Roy had een pad gekapt zodat we daar konden lopen. Gelijk beland je tussen de MEGAmieren en joekels van spinnen. Maar het was wel mooi om te zien. Na een uurtje wandelen zijn we weer terug te gaan om te baden. Dit doe je dus daar gewoon in het stuwmeer. Shampoo mee, tandenborsteltje mee en wassen maar. Ik vond het echt zo bijzonder. Je staat gewoon midden tussen de vissen je oksels te wassen en je tanden te poetsen terwijl er 10 meter verderop iemand de afwas doet in hetzelfde meer. Hetzelfde geldt voor het toiletteren. Je poept of plast in een pot en haalt met een emmer water uit de rivier om dit door te spoelen. Eerst vind je dit super vies maar je went er al heel snel aan. Ook met het eten. Alle spullen staan in de keuken waar ook mieren, ratten en padden rondlopen. Als je een broodje eet heb je al snel een vliegje of mier in je eten. In het begin begin je panisch om je heen te slaan en constant neem je een nieuwe bord of glas omdat je het vies vind, maar al snel pluk je de mieren tussen je rijst vandaag en eet je lekker verder.

Na het wassen hebben we gezellig met ze allen op het strand gezeten met caïpirinha’s(volgens mij schrijf je het zo) en ben ik niet al te laat gaan slapen. De eerste nacht in een hangmat was een ware hel. Je slaapt in een hutje op het strand waar geen muren omheen zitten dus het waait de hele nacht door. Ik had het stervens koud. Als er ook maar iemand anders in of uit zijn/haar hangmat kroop vloog die van jou een meter de lucht in. Om 03.30 werd ik helemaal gek. Strontchagerijnig vloog ik me hangmat uit en ben op het strand gaan zitten. Een van de touroperators kwam naar me toe. Hij gaf me een lakentje. We hebben even gekletst en ik ging daarna vol goede moed weer in me hangmat liggen. Eindelijk lekker warm en dus viel ik in slaap. Maar helaas was dit van korte duur. Daar kwam Donovan al weer aan. Hij schudde me wakker en vroeg het laken weer terug. Ik was echt stomverbaasd. Verdomme zei ik: je geeft me een deken en als ik slaap vraag je hem weer terug. Helaas weer koud en dus kon ik niet wachten tot om 6 uur de zon op kwam. Ik ben lekker op het strand gaan zitten en heb wat foto’s gemaakt. Toch nog iets nuttigs ondernemen en de foto’s zijn mooi geworden.

Rond 8 uur strompelde iedereen de hangmat uit en hebben we heerlijk ontbeten met brood en eitjes. We hebben ons omgekleed en zijn om half 10 vertrokken in de boot naar de voet van de Brownsberg om het oerwoud in te gaan. Mensen noemen dit hier “het bos”. Dit was echt FANTASTISCH. We kwamen aan in ons korte broekje en slippers. Omdat de boot niet helemaal naar de kant kon varen moesten we door het water stappen om aan land te komen. Dus met natte voeten stap je door het zand waardoor het zand aan je voeten gaat plakken. Opzich geen probleem maar het verhaal wordt anders als er van je wordt verwacht om met natte zanderige voeten je sokken aan te doen en vervolgens je schoenen aan te trekken. Maar ook dit doe je want je kunt niet anders. Lange broek aangedaan en ons ingespraid met anti-insectenspray en we waren klaar voor de reis. Met een dikke rugzak achterop vlogen we de jungle in. Het was bloedje heet. Eerst ontwijk je alles en vind je alles eng. We kwamen bij een klein riviertje aan waar we overheen moesten gaan via een boomstam. Hardstikke leuk maar mevrouw van der Tuin ging met haar poot in het water staan. Kletspoot!!!!! Ow wat was dat erg. Je weet dat je nog een hele dag moet lopen maar ook daar heb je al snel geen last meer van. Op een gegeven moment vlogen we met schoenen en al dwars door de rivier heen. Onze kleren waren zeik. Je bleef achter takken en stekels hangen, moest over bomen heen en er onder door. Ik vond het echt geweldig. Wat je normaal in films ziet, zie je nu met eigen ogen en ik kan niet beschrijven hoe mooi dit is. Zelfs met foto’s kan ik niet laten zien wat ik in werkelijkheid heb gezien. De bomen zijn daar ENORM!!!!... het is er doodstil. Je hoort alleen maar dieren. Je ziet rare insecten en prachtige bloemen. De hele tijd moeten je ogen zoveel nieuwe dingen en indrukken verwerken.

Na een tijdje wandelen zagen we langs de rivier een vis in twee stukken liggen. Het was te ranzig voor woorden en we liepen er allemaal met een grote boog omheen, behalve onze gids. Donovan liep naar de vis toe en viste de kop en de rest van het lichaam uit het water. Er vloog een zwerm bijen omheen en er liepen tientallen mieren op de vis. Deze vis heette “longpoe”(ofzo) Donovan dacht dat hij in stukken was gebeten door een otter en zei dat er een stuk van zijn lichaam miste....Maarrrrrrrr..... de vis was vers en hij wilde het mee naar huis nemen. Deze vis moest zo lekker zijn en was duur in Suriname. Donovan griste de vissenkop uit het water mijn zinger vingers in de ogen van de vis en vroeg wie hem vast wilde houden om te kijken hoe zwaar hij was. Ik was echt bang en vond het zo vies maar wilde doen. Ik had me voorgenomen om alles te doen wat ik kon doen. Ik stak me vinger ergens waar ik het goed vast kon houden en heb de kop getild. Ik trilde toen ik um vast had. HOE GOOR!!!!! Maar ik heb het gedaan. We hebben de vis laten liggen en zijn verder gelopen. Na twee uur wandelen kwamen we aan bij een klein kreekje waar we konden zwemmen. Het water was zo helder dat je alle vissen zag. Ook dit vond ik weer dood eng maar we zijn allemaal de rotsen opgeklommen om in het water te springen. We hebben onze schoenen anngehouden omdat je maar nooit weet wat voor vieze spinnen en andere beesten er op de grond lopen. We hebben ons opgefrist en zijn daarna de weg terug gelopen. Onderweg kwamen we de vis weer tegen. Donovan begon eerst fanatiek de beide delen van de vis te dragen maar dit werd best zwaar. Hij stak een tak door de bek van de vis en zo wilde ik hem wel dragen naar de boot. Het heeft nog een uur lang naar vis gemeurd voor me.... maar ook dit heb ik wel weer ff gedaan (geef mezelf nu een schouderklopje) We zijn naar de boot terug gelopen en terug gevaren. ’s Avonds hebben we van de vissenkop soep gemaakt. Ik heb er naar gekeken, aan geroken, met mijn vinger in geroerd en een likje gehad maar daar is het bij gebleven. De hele kaak van de vis dreef lekker in de soep. Sorry maar daar bedank ik voor.

Na het eten is er een kampvuur gemaakt en daar hebben we weer heerlijk gezeten met ze allen. De volgende dag weer lekker onbeten en onze spullen ingepakt om weer naar huis te vertrekken. De boot kwam natuurlijk een uur later dan verwacht en het ging ook nog eens regenen. Omdat we nog een uur moesten varen kregen we van Ronny vuilniszakken zodat we een beetje droog bleven. Na een kwartier varen begaf de moter het. We zijn gestrand op een ander eiland waar drie bosnegers woonden. We hebben alle spullen uit de boot gehaald om anderhalf uur te wachten op een andere boot die ons kon halen. Natuurlijk verveel je je al snel en dus hebben we een spel gedaan. Een Surinaams spel. De regels ervan begrepen we niet echt en het spel liep ook voor geen meter maar het was wel gezellig en we hebben ontzettend gelachen.

Eindelijk kwam de boot en konden we al onze spullen weer inladen. Het begon inmiddels als donker te worden en kouder. En het begon ook nog een keihard te waaien waardoor er golven ontstonden. Daar zaten we dan in onze vuilniszakken in een korjaalbootje. De golven klapten de hele tijd over de boot heen. En door de golven duurde de rit nog eens een kwartier langer. We hebben deze reis echt half in de broek gepist van het lachen. Het was ijskoud en pikkenacht en daar zaten we midden op een meer. Na een half uur konden we er niet meer om lachen en wilden we zo graag droge kleren en naar huis. Toen we uit de boot gestapt zijn hebben we ons een beetje afgedroogd met handdoeken maar onze bagage was ook helemaal zeiknat geworden. Alsof het niet erger kon was de weg waar we langs moesten bijna onbegaanbaar. Door de regenval zaten er honderdduizend gaten, gleuven, hobbels en plassen in de weg. Ook dit was in het begin natuurlijk lachen gieren brullen maar al snel lag Tineke half te janken. Ik was dood moe en kotsberoerd. Marit heeft de bus voor me laten stoppen en ik moest voorin gaan zitten. Ik was half van de wereld en kreeg blikken spa-rood want dit moest goed zijn voor de misselijkheid. De buschauffeur gaf Marit menthololie waarmee ze mijn nek moest masseren en het flesje moest ik vervolgens onder mijn neus houden. Toen ik me wat beter voelde zijn we verder gereden. Er was nog een meisje die ook naast de bus had liggen kwarrebekken (jah johan :D) We hebben nog 2 uren over deze heerlijke weg mogen rijden en waren laat thuis. Met mijn gore, bezwete en stinkende lijf ben ik me bed in gevlogen omdat de volgende dag het wekkertje ging om naar stage te gaan.

Als vier lijken zijn we naar school gestrompeld. Toen de stage voorbij was wilde iedereen zijn bed in maar Marit was de volgende dag jarig de we zijn nog de fanatiek de stad in geweest om cadeau’s te halen en een taartje.
De volgende dag om 6.15 zijn we naar Marits kamer geslopen. We hebben de deur open geslagen en hebben balonnen naar binnen gegooid en voor haar gezongen. We hebben lekker taart gegeten en cadeau’s gegeven. ’s Avonds uit eten geweest en daarna een borrel in la caff .

Voor de rest van de gewoon stage gelopen en afgelopen weekend wezen stappen. Deze week hebben we alleen maandag dinsdag en woensdag tot 10 uur stage. Dan worden de rapporten uigedeeld en hebben we 2,5 weken vakantie!!!
Wat heb ik toch een zwaar leven hier heh hihihihiiiiiiiiii Woensdag over een week komt mijn moedertje al met mijn zusje. Ik heb voor dan ook al weer een trip geboekt om samen met hun naar het binnenland te gaan. We gaan dan ook langs Saramacaanse dorpen om te zien hoe die mensen daar leven.

Lieve mensen, ik ben niet vaak op internet omdat onze week al best vol zit met stage, salsa en andere afspraken. Je gaat ook niet midden op de dag in een hete caravan zitten om te internetten. Het kan best even duren voordat ik dus terug mail. Zo nu en dan stuur ik smsjes maar die komen lang niet allemaal aan.
Ik wil alleen even zeggen dat ik jullie absoluut niet vergeten ben en ik probeer zo nu en dan even om en om mijn vriendinnetjes te bellen.

En blijf berichtjes sturen op de site want ik vind het super om reacties te krijgen!!!!

Hele dikke kus Tineke