Laatste dagen

Hallo allemaal.

Hierdan mijn laatste bericht op mijn site want aanstaande zaterdag staat deze mevrouw om half 11 op schiphol. De laatste dagen vliegen nu echt voorbij.

Voor de mensen die het nog niet wisten. We zijn inmiddels verhuisd. In het vorige huis hebben we vanaf 30 april dagen zonder water gezeten. Het licht in de badkamer was kapot. We hebben een dag zonder stroom gezeten. Het toilet was al weken kapot en er werd niets aan gedaan. We hebben vaak met de huisbaas gebeld en hij beloofde ons van alles maar er kwam niets van terecht. Op een avond kwam hij bij ons langs en gaf ons de schuld van het feit dat het water het niet deed. We hadden kraantjes omgedraaid volgens hem. We zijn toen allemaal zo ontzettend ontploft. Ik heb woorden gebruikt die mijn moeder me niet heeft geleerd en ben zo tekeer gegaan tegen die man. Ik heb nog nooit zo tegen een volwassen persoon geschreeuwd. We hebben echt dagen geleefd als beesten. We konden ons niet wassen, niet koken niet naar het toilet gaan. Het was echt dramatisch. Het stagebureau heeft toen ingegrepen en vroeg aan ons om nog een week te wachten. Dan zou alles worden gemaakt. Precies een week later was er nog geen reet veranderd. Het was alleen maar erger geworden. Het toilet was gaan lekken en in de logeerkamer beneden (waar esther haat zus de volgende dag zou komen) droop het pis uit het plafond op het bed. Dat was de druppel. We hebben het stagebureau gebeld en hebben nog diezelfde dag onze koffers ingepakt en zijn vetrokken. Dean heeft voor ons een nieuw huis geregeld en daar wonen we nu. Er is nog veel gezeur geweest over het terug krijgen van ons geld maar dat hebben we uiteindelijk toch gekregen.

We hebben nu een prima huis met vier slaapkamers. Twee daarvan hebben airco en dat is echt een zaligheid hier aangezien het hier nog altijd warm is. Vorige week woensdag hebben we onze laatste stagedag gehad. Was echt geweldig. De hele dag heb ik met die kinderen leuek dingen gedaan. We hebben thee gedronken, chips gegeten, ze hebben koekjes met slagroom versierd met m&m’s en slingers gemaakt. Was erg leuk maar toch ook best emotioneel. Je weet dat er van veel kinderen niets terecht gaat komen en je zult ze nooit weer zien. Van het schoolteam kregen we nog een klein cadeautje en een dankwoord. Heel leuk!!!

Donderdagochtend zijn we vetrokken naar Ralleighvallen. Dat is een gebied midden in Suriname waar allemaal mooie stroomversnellingen, watervallen en bergen zijn. Met een klein vliegtuigje zijn we daar heen gevlogen. Dit was echt fantastisch. Je vliegt dan vlak boven de stad en je kunt alles supergoed zien. De jungle lijkt echt net een groot broccoliveld. Al die bomen en al die verschillende kleuren groen. Toen we zijn geland hebben we onze spullen naar ons kamp gebracht en hebben daar lekker gegeten en uitgerust. We zijn met een bootje naar een kleine waterval varen om daar te zwemmen. Je zit dan gewoon midden in de jungle te zwemmen. ’s Avond zijn we vroeg op bed gegaan omdat we de volgende dag een jungletocht gingen doen waarbij we de voltberg gingen beklimmen. Ik heb nog nooit zo’n zware dag in mijn leven meegemaakt. We moesten 7,5 km door de jungle banjeren. En mensen geloof me er loopt geen geasfalteerd pad in de jungle. Door de enorme regenval van de dag ervoor lagen er veel omgevallen bomen. Maar gelukkig hadden we onze gids mee die met een groot kapmes het pad begaanbaar maakte. Eerst was het superleuk. Heb weer veel nieuwe boomsoorten gezien, vruchten, vogels, apen... helemaal super. Na 7,5 km wandelen kwamen we uitgeput aan bij de voet van de voltzberg. Daar hebben we onze boterhammen gegeten en even uitgerust. Deze rust was van korte duur want al gauw gingen we verder om de berg te beklimmen. Zoooooooooooo wat een klim. 240m. Die berg was wel zo steil. En we waren zo moe en we hadden spierpijn en het was heet. Maarrrrrr we hebben de top bereikt. Wat een fantastisch uitzicht!!!!!!! We konden helemaal zien waar ons kamp lag en waar we vandaan waren gelopen. Na een half uur te hebben genoten kon de terugweg beginnen. Wat een drama. Alle spieren in me lijf deden me zeer. Me schoenen knelden, we waren ontzettend smerig want de helft van de tijd loop je door water en blubber, en we hadden geen eten meer. Ik heb de hele terugweg gedacht ; “IK STOP, IK BLIJF HIER LIGGEN,IK WIL NIET MEER,LAAT ME HIER MAAR ACHTER IN HET BOS!!!!!! En ik was niet de enige. Niemand heeft de terugweg een woord gesproken.. We zijn in totaal bijna 9 uren onderweg geweest. Aangekomen bij het kamp hebben we eerst gevroten als beesten en waren daarna blij dat het half 9 was want dan konden we ons bed in duiken om te gaan slapen. Ik was gesloopt. Alle spieren in mijn lijf waren gescheurd, uitgerekt, gekneld en afgestorven. En ik heb nooit geweten dat een mens zo kan zweten en dus zo kan stinken. Het was dus eten douchen en op bed.
Dan heb je natuurlijk nog een volgende dag... Ik kon mijn ene been bijna niet voor de ander zetten. Iedereen zeurde over spierpijnen. Het was een drama. Maar ook vandaag gingen we lekker weer de jungle in,. Alleen nu was het maar een loopje van twee uren. Nou ik zal je vertellen. Twee uren lopen met spierpijn in een jungle in geen pretje. Selien en ik werden er ontzettend melig van. We zijn ook helemaal achterop geraakt en konden de groep niet meer bijbenen. Maar we liepen naar de moedervallen. Eenmaal aangekomen vergeet je weer al je spierpijn want het uitzicht is weer zooooooooo mooi. Het was een megastroomversnelling. Zo eentje die alleen voorkomt in films en discovery channel. WAUWWW!!!!

’s Avond hebben we bij het kamp een lekker soep gegeten en zijn we begonnen met elkaar masseren. Iedereen hing en lag over banken en tafels voor een massage. Hahahaaa maar het hielp wel. Later werden we uitgenodigd voor een klein optreden van de Ralleighboy’s. Dit waren een groep creoolse mannen die daar werken en voor een afscheidsfeestje wilden zorgen. De grote trommels werden uitgerukt en het was enorm gezellig. We hebben nog een poos geborreld en gedanst maar toen begaven onze benen het. We zijn in bed gedoken en de volgende dag om 10 uur zijn we vetrokken. We kwamen ’s middags 4 uur weer aan in de stad. Dat houdt in 6 uren in een houten bootje zitten!!!!!!!!....aangezien het eten op was hebben we met ze 7en een pot pindakaas gedeeld. Het was geen trip meer maar een militaire training. Toen we in de stad waren zijn we nog anderhalf uur met een bus onderweg geweest en toen waren we thuis. We hebben ons gelijk gestort op de mac donalds en ook deze avond lagen we vroeg in bed. Uitgeput maar voldaan :p

Maandag zijn we lekker gaan zwemmen bij de riverclub (hotel) en ’s avonds zijn we naar la caff gegaan voor een borrel. Omdat het onze laatste maandag was bleven ze extra lang open. Ik heb zelfs nog even achter de bar gestaan :D oooooow wat mis in feu :D

dinsdag hebben we met een stel pabomeiden een limo afgehuurd. Anderhalf uur lang hebben we door de stad gereden. We waren chique gekleed... het was echt fantastisch... foto's daarvan komen later

Vrijdag geven we hier thuis ons afscheidsfeest. Aangezien je ontzettend veel mensen leert kennen is het leuk om afscheid te nemen.
Zaterdag is het koffer inpakken en dan vertrekken naar huis. Het is echt heel dubbel om weg te gaan. Ik heb zin om naar huis te gaan om iedereen weer te zien en even je leven weer een normaal ritme te geven, maar ik heb hier zoveel mensen leren kennen en ik geniet hier zo dat ik het ook jammer vind om naar huis te gaan. Het is echt je thuis geworden en ik woon hier nu. Nu ga je naar huis en je weet niet hoe dingen zullen lopen. Ik moet gaan af studeren en gaan werken. Dat is iets anders dan relaxen in Suriname. Ik weet zeker dat als ik terug kom ik terug kan kijken op een geweldige tijd. Ik zou dit echt iedereen aanraden. Als je met je stage naar het buitenland kan gaan doe het dan. Je maakt hier dingen mee die je nergens anders mee zult maken. Je ziet dingen die je niet kent en je leert er zoveel van. Ik heb het hier echt fantastisch gehad en hoop echt nog eens terug te kunnen gaan. Maar eerst maar eens naar huis.
Lieve mensen nog 5 dagennnnnnnnn!!!!!!!!!!!!!!
Hele dikke kus